W powieści Każdy żyje jak umie Andrzej Mularczyk, autor scenariuszy do słynnej trylogii filmowej - "Sami swoi", "Nie ma mocnych", "Kochaj albo rzuć" - przedstawia wydarzenia, które dzieją się w rodzinnych stronach bohaterów, zanim zmuszeni byli je porzucić. Opowieść ta łączy w sobie sceny dramatyczne, nieraz pisane przez historię, z sytuacjami, w których to, co groziło tragedią zmienia się w nieodparcie śmieszną komedię. Żeby się przekonać, jaki sens mają słowa narratora, że - Nie ma jednej prawdy, bo zawsze jest ta moja i ta twoja. Inna jest prawda tego, co ucieka, a inna tego, co goni. Dopiero we wojnę wychodzi, co człowiek ma tam w środku, ile w nim jest człowieka, a ile kabana - trzeba wejść w głąb tego świata, w którym niebo było bardziej niebieskie niż teraz, a konie o świcie rżały na łąkach we mgle...

Trzy kobiety i trzech mężczyzn. To o nich jest opowieść filmowa Post mortem, która mówi o tym, że teraźniejszość to także przeszłość czekająca na swego archeologa... Busia, Anna, Weronika... Miłość przeznaczona, miłość wybrana i miłość utracona... Busia, która żyje nadzieją na powrót syna, Anna, która wierzy, że tylko raz dostaje się kogoś na całe życie, i Nika, która właśnie dowiaduje się o tej prawdzie w dramatycznych okolicznościach. Andrzej, Jarosław, Jur... Trzy kobiety i trzech mężczyzn. Różne pokolenia, różne losy, które historia zamknęła we wspólnym czasie post mortem... To czas, w którym ci, co odeszli na zawsze, są jeszcze wciąż obecni. Jeśli trudno jest się pogodzić z chwilową nieobecnością żywych, to jak można pogodzić z nieodwracalną nieobecnością tych, na których powrót czekało się z nadzieją tyle lat? Rodziny ofiar, które też są ofiarami, nie mogą się pogodzić, że przyjdzie im żyć bez pogrzebania swoich zmarłych. Pragnienie odsłonięcia prawdy rodzi nowe dramaty, nowe ofiary....